Laatst ging er een schok door de samenleving, toen we het nieuws hoorden over de familie Turpin uit Riverside die hun kinderen wekenlang aan hun bed ketenden, de kinderen mochten niet naar de WC en waren zwaar ondervoed en moesten kijken naar etenswaar die ze niet mochten opeten. Ronduit een bericht waar je alleen maar met walging naar kunt kijken. De Turpin’s wilden zogenaamd christelijk leven. Volgens de grootouders van de kinderen zien de Turpin’s het als een opdracht van God om zoveel mogelijk kinderen te krijgen. Ze gaven hun kinderen thuisonderwijs waarbij de kinderen ook lange Bijbel passages uit hun hoofd hebben moeten leren.
De Turpin’s horen bij de Quiverfull beweging, dat is een beweging onder conservatieve christelijke gezinnen, die je vooral kunt aantreffen in Angelsaksische landen. De VS, Canada, Australië, Nieuw Zeeland, en in de UK>. De beweging ziet geboortebeperking als zonde tegen God.
Nu hebben we in Nederland ook tijden gekend waarbij religieuze leidslieden de mensen aanspoorden om maar zoveel mogelijk kinderen te krijgen. En meestal zat daar achter het verschijnsel van electoraal gewin. De zuil moest zo sterk mogelijk worden of blijven.
Toen ik kennis van nam van het verhaal van de familie Turpin moest ik onwillekeurig denken aan het Bijbels verhaal over de Egyptische Farao in de dagen van Mozes. Groeiende populatie is al vanouds een belangrijke factor geweest, de Bijbelse verhalen over de motieven van de Farao in de dagen van Mozes om het Joodse volk in het land te onderdrukken zijn daar een helder voorbeeld van. Macht speelt daarin een belangrijke rol. En in situaties waarin sprake is van gezinspolitiek met het oog op electoraal gewin is het eigenlijk altijd zo dat het leidt tot enorme misstanden. Dat zie je terug in het verhaal van Mozes, en dat zie je ook terug in dat van de Turpin’s en de Quiverfull beweging.
God is Liefde en het gedachtegoed van de Turpins en de Quiverfull beweging staat daar net zover vanaf als de Farao in Mozes dagen.
Addy Stoker