Weinig nieuws onder de zon
Tea G. Rienksma
Weinig nieuws onder de zon.
reactie Rob Workel op Nashvilleverklaring
Met gepaste tegenzin wil Rob Workel (predikant in Holwerd, Hallum en Stiens) wel reageren op de Nashvilleverklaring, het document dat in 14 artikelen zich uitspreekt, op basis van Bijbelse teksten, tegen iedere andere vorm van seksualiteit dan heteroseksualiteit. Homoseksualiteit wordt in zekere zin getolereerd, mits niet gepraktiseerd. Het document, afkomstig van een groep evangelikale christenen uit Nashville, Tennessee, kwam begin van dit jaar in vertaling in ons land in de publiciteit en veroorzaakte een enorme commotie in kerkelijke en ook politieke kringen in ons land. De LBTHgemeenschap reageerde geschokt en verontwaardigd. In talloze kerkelijke gemeenten, waaronder doopsgezinde gemeenten, ging vervolgens de regenboogvlag in top als teken dat men nadrukkelijk afstand wil nemen van deze verklaring. Rob zucht en vindt het eigenlijk onzin om te reageren. Volgens hem kennen we dit soort standpunten wel. Hij grijpt in zijn boekenkast naar Dossier: Argumenten tegen homosexualiteit, van De Woelrat, uit 1983, een boek met alleen maar lege bladzijden. Een zeer treffende, humorvolle en voor zich sprekende uitgave. Tja, dus, waar maken wij nog woorden aan vuil?
Bevrijdende ervaring
Niettemin is het goed om samen te reflecteren op dit document en er een andere visie naast te zetten. Waar het document aangeeft dat het Gods bedoeling is mannen en vrouwen te scheppen, als volwaardige wezens maar wel verschillend, en dat iedere andere vorm van seksuele identiteit niet Gods bedoeling is, komt Rob met een heel ander verhaal. Als jonge man worstelend met zijn eigen seksuele geaardheid had hij in Taizé, in de liturgie van de Paasnacht een diepe ervaring van gezien te worden in wie hij is en mag zijn. Een bevrijdende ervaring, die hem heeft gevormd als mens en bepalend is geweest voor wie hij als predikant wil zijn en wat hij in de gemeente wil overbrengen. Ieder mens is een schepsel van God, ongeacht zijn of haar seksuele geaardheid. Hij vertelt vol genegenheid over zijn ouderlijk huis en zijn jeugd in Twente, over zijn zoektocht naar een geestelijke tehuis en over zijn katholieke grootmoeder die ’s avonds op haar knieën lag en voor de hele familie bad. De grootmoeder, die geen enkel probleem had met zijn uit de kast komen en het meteen maar de hele familie rond belde. Rob heeft nooit negatieve ervaringen gehad vanwege zijn homoseksualiteit en zijn relatie met een man, ook niet in de doopsgezinde gemeenten die hij gediend heeft. Het gebeurde eerder dat mensen uiteindelijk zich tegen hem durfden uit te spreken over hun eigen seksuele geaardheid. De Nashvilleverklaring raakt hem dus op geen enkele manier.
Barmhartige gemeente
Het Nashville Document keert zich af van de seculiere geest van deze eeuw en ziet een groot gevaar in ‘…iemands eigen autonome voorkeur. Dit zal vroeg of laat het menselijk leven ruïneren en God onteren. ….een wereld die langs een hellend vlak op weg lijkt naar de ondergang….’ Rob:”Met de Bijbel in de hand weten de evangelikalen precies wat Gods bedoeling is. Zij lezen hun standpunten als het ware in in de Bijbelse teksten. Neem als voorbeeld de tekst uit Romeinen 1:26 e.v. ‘Daarom heeft God hen uitgeleverd aan onterende verlangens. De vrouwen hebben de natuurlijke omgang verruild voor de tegennatuurlijke, en ook de mannen hebben de natuurlijke omgang met vrouwen losgelaten en zijn in hartstocht voor elkaar ontbrand.’ Voor mij is de seksuele omgang met een vrouw tegennatuurlijk. Zo ben ik niet geschapen. Hun theologie herken ik niet en velen met mij niet. Wij zijn door de moderne theologie heen gegaan en hebben niets met deze dogmatische theologie. Voor mij en voor velen geldt de persoonlijke weg die ieder mens moet afleggen, de keuzes die we moeten maken, de zoektocht naar wie ik ben. Dat is een individueel proces, maar tegelijkertijd sta je daar niet alleen in. Ik denk aan het boek van Jos Brink, Eenling is geenling. Die persoonlijke ontwikkeling maak je door in de gemeenschap waartoe je behoort. Dat is immers de barmhartige gemeente waarin je samen groeit en waarin je omziet naar elkaar. Waarin je elkaar ook mag aanspreken – het niet eens mag zijn met elkaar, maar wel in respect en niet veroordelend of afwijzend.”
Wat betekent dit document voor mensen die lid zijn van een gemeente die dit ondertekend heeft? Zij zullen zich in de steek gelaten en afgewezen voelen. Waarschijnlijk zullen velen niet naar buiten durven komen met hun geaardheid. Rob vermoedt dat genoegzaam bekend is dat er geloofsgemeenschappen in Nederland zijn, waaronder de Doopsgezinden, waar ze wel welkom zijn. Hij is van mening dat het niet nodig is dat wij als doopsgezinden dat nog eens kenbaar maken. Mensen weten de weg naar onze Gemeenten en pastorieën wel te vinden, zo is zijn conclusie.
Bron: www.doopsgezind.nl