Ik hoorde over een verhaal vanuit de St.Patricks Cathedral in Dublin. Er staat daar een deur, een losstaande deur, zonder muren, vrijstaand in de kerk, in de open ruimte. En deze deur wordt ” de deur van de verzoening” ( The door of reconciliation) genoemd. Er zit een groot gat in het midden van de deur. Je kunt het niet missen, je kijkt er zo doorheen. Het verhaal gaat dat in 1492 twee rivaliserende families, de Fitzgeralds en de Butlers met elkaar overhoop lagen. De ruzie ging over de functie/titel van Lord Deputy. Beide families wilden deze titel verwerven. In 1492 kwam de spanning tot uitbarsting , een schermutseling vond plaats net buiten de stadsmuren van Dublin.
De Butlers realiseerden zich dat dit uit de hand ging lopen en trokken zich terug in de Kathedraal. De Fitzgeralds achtervolgden hen tot in de kerk en vroegen hen naar buiten te komen om vrede te sluiten. De Butlers hadden grote aarzeling. Toen gaf Fitzgerald de opdracht een groot gat te maken in de deur, en daarna stak hij zijn hand door dat gat en uiteindelijk ook zijn hele arm, als gebaar van vrede en vriendschap. De Butlers begrepen dat het serieus was en schudden hem de hand. De deur ging van het slot, de Buthlers kwamen naar buiten en gingen ieder huns weegs in vrede.
Vrede is een belangrijk en groot goed. Niet voor niets zegt Jezus in Zijn berg -rede: “gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden”.
Wanneer je kijkt naar de geschiedenis in Noord Ierland ( en die over de hele wereld trouwens) die zie je dat vrede blijkbaar heel moeilijk is, dus laten we de woorden en daden van Jezus en ook die van het verhaal van The door of reconciliation serieus nemen. Laten we werken aan vrede.
Addy Stoker